پیکا و رویکرد به آن در منابع طب سنتی ایران

سابقه و هدف: پیکا(Pica) یا هرزه خواری نوعی اختلال غذا خوردن می باشد که شخص تمایل به خوردن مواد غیر خوراکی  و فاقد ارزش غذایی مثل گل و گچ و یخ و سنگ و رنگ  و ... پیدا می کند. تعریف آن خوردن مداوم مواد غیر غذایی به مدت دست کم یک ماه که از نظر فرهنگی غیر قابل قبول باشد است. این اختلال می تواند دلایل مختلفی چون کمبود آهن یا روی و اختلالات روانی و... داشته باشد. در خانم های باردار و کودکان و در جوامع با سطح اجتماعی اقتصادی پایین بیشتر شایع است  و  می تواند عوارض مختلفی از جمله مسمویت با مواد خورده شده، انسداد روده، فساد دندان ها و عفونت های انگلی و ... را در پی داشته باشد. در کتب طب سنتی ایران از این بیماری تحت عنوان فساد یا تباهی شهوت و اشتهای فاسد یا تباه و وحم نام برده شده است که ناشی از وجود خلط ردی در معده می‌باشد و با روش‌های مختلفی چون تدابیر تغذیه‌ای، ایجاد قی، دادن مسهل و تجویز دارو اقدام به درمان می‌گردد. مواد و روش ها: در این راستا تعدادی از کتب مرجع طب سنتی ایران  مانند قانون در طب ابو علی سینا، الحاوی محمد ابن زکریای  رازی، کامل الصناعه الطبیه  علی ابن عباس اهوازی، شرح اسباب و علامات نفیس ابن عوض کرمانی، طب اکبری حکیم محمد اکبر شاه  ارزانی، هدایه المتعلمین اخوینی بخارایی و اکسیر اعظم حکیم محمد اعظم خان چشتی برای مطالعه رویکرد آن ها به این اختلال مورد بررسی قرار گرفت. بحث و نتیجه‌گیری: همگی مولفان این کتب بر نشات گرفتن بیماری از وجود و تجمع خلط بد کیفیت در معده اتفاق نظر دارند و در کتب خویش درما نهای متنوعی برای معالجه این اختلال ذکر کرده اند. ذخایر غنی طب سنتی ایران با توجه به رویکردهای درمانی با کمترین عوارض جانبی می تواند به نحو احسن در افرادی که از این اختلال رنج می برند مورد بهره برداری قرار گیرد